‘JONGEREN MOETEN ZICH KUNNEN LATEN ZIEN IN FEYENOORD CITY’
Er zijn weinig tieners met zoveel verantwoordelijkheidsgevoel als Mohamed Guled (19). De uit Somalië gevluchte jongeling wil iets betekenen voor de jongeren in zijn wijk Feijenoord. ‘Ik hoop dat Feyenoord City een plek wordt waar jongeren de kans krijgen om zich te laten zien.’
Mohamed – ‘zeg maar Mo’ – Guled ziet het leven zonnig in. Dat hij élke dag stilstaat bij de kansen die hij heeft gekregen, dat is overdreven. Maar regelmatig voelt hij zich toch wel dankbaar. Voor de manier waarop hij en zijn ouders werden opgevangen, toen ze in 2011 vanuit Somalië naar Nederland vluchtten. Voor het huis dat ze al snel vonden. Voor de havo-opleiding die hij nu afrondt. En voor zijn bijbaan bij een logistiek bedrijf. ‘Het leven lacht me toe,’ zegt Mo met een grote grijns.
vroeg volwassen
Wie Mo spreekt, heeft niet het idee met een 19-jarige te praten. ‘Zoeken naar veiligheid en een betere toekomt op jonge leeftijd, dat doet veel met je,’ vertelt hij. ‘Als kind voelde ik al een enorm verantwoordelijkheidsgevoel. De samenleving heeft mij enorm geholpen bij mijn persoonlijke ontwikkeling. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Dus wil ik graag iets terugdoen.’
jongeren weer op het rechte pad
Dat doet Mo het liefst voor ‘zijn’ wijk Feijenoord. En dan vooral voor andere jongeren in zijn wijk. Al sinds zijn twaalfde is hij vrijwilliger voor Stichting Werkteam Feijenoord. Deze stichting wil ervoor zorgen dat alle jongeren zich thuis voelen in de wijk. En dat ze kansen krijgen om te groeien op het gebied van vrije tijd en talentontwikkeling. ‘In Feijenoord stoppen veel jongeren vroegtijdig met school,’ weet Mo. ‘Ze hebben niet veel te doen overdag, waardoor ze op het verkeerde pad belanden. Door in gesprek te gaan en activiteiten te organiseren, proberen we voor een zinvolle dagbesteding te zorgen. En te bewerkstelligen dat ze zich inzetten voor de wijk. Daar wordt de wijk beter van, maar ook zijzelf. Zo hebben we jongeren geholpen met een zelfontwikkelingsplan. Via de stichting hebben ze een training gekregen om een cv te maken. Met dat cv hebben al verschillende jongeren een bijbaan gevonden. Dat zijn mooie dingen. Daardoor heeft het leven meer zin voor hen.’
kansen in Feyenoord city
Ook een inspirerende omgeving kan helpen, denkt Mo. Hij is benieuwd naar de gebiedsontwikkeling Feyenoord City. ‘Het is een groot project, dat voor mij nu nog wat futuristisch klinkt. Ik hoop dat de grote ambities waargemaakt worden, vooral ook op sociaaleconomisch gebied. Feyenoord City moet een plek worden waar jongeren de kans krijgen om zich te laten zien. Wonen in het gebied is wellicht te hoog gegrepen voor een deel van de huidige inwoners van Zuid. Maar ik hoop wel dat het een plek wordt waar alle jongeren kunnen chillen, zoals nu op de Veranda. Ook stageplekken en banen zijn belangrijk. En het zou mooi zijn als sportieve jongeren– die nu geen contributie bij een vereniging kunnen betalen – zich op de sportveldjes kunnen laten zien. Zo zie ik Feyenoord City voor me.’
Nooit weg uit Feijenoord
Feyenoord City begint straks letterlijk bij Mo om de hoek. Als hij zijn straat uitloopt, is hij in het Mallegatpark, dat onderdeel is van de gebiedsontwikkeling. ‘Dat park kan leuker. Er kan veel meer georganiseerd worden voor jongeren. Dat is een van de redenen dat ik me kandidaat had gesteld voor de wijkraad. Helaas ben ik niet verkozen, maar ik zal me zeker blijven inspannen voor mijn wijk Feijenoord. Dat is de plek waar ik me thuis voel. Ik zal Feijenoord niet snel verlaten. Misschien wel nooit.’ Even droomt hij weg. Dan zegt hij met een grote glimlach: ‘Misschien kan ik later zelf wel in Feyenoord City gaan wonen. Als dat gebeurt, dan hoor je me helemaal nooit meer klagen, hoor!’
